Het aantal Vlamingen dat op de private huurmarkt een woning of appartement huurt daalt, en dat mag op z’n minst opmerkelijk genoemd worden. In 2016 huurden gemiddeld 15.000 Vlamingen minder (zo’n 3 procent) een pand dan in 2015. Dat komt in de eerste plaats door de lage rente waardoor heel wat Vlamingen er alles aan doen om toch maar te kunnen kopen. Huurpanden staan intussen gemiddeld een week langer te huur dan normaal. Dat blijkt uit de jaarlijkse Huurbarometer van Dewaele Vastgoedgroep, die zich baseert op 5.514 verhuringen in Vlaanderen.
Jarenlang waarschuwden experten dat het aantal huurders alleen maar zou stijgen en er daardoor een tekort aan panden op de private huurmarkt zou zijn. In 2015 was dat nog steeds het geval, in 2016 veranderde dat geleidelijk aan. Zo daalde het aantal huurders volgens Dewaele Vastgoedgroep vorig jaar met ongeveer 15.000 (zo’n 3 procent) tegenover 2015. Concreet betekent dit dat er zich er nog altijd om en bij 500.000 Vlamingen op de private huurmarkt bevinden. De vastgoedgroep, die zich intussen één van de grootste Vlaamse vastgoedspelers op de private huurmarkt mag noemen, baseert zich voor haar marktanalyse op 5.514 verhuringen in Vlaanderen.
De oorzaak van die daling kan onder meer gezocht worden bij de historisch lage rente. Dat zorgde ervoor dat de Belgische koper nooit eerder zo actief was op de vastgoedmarkt als in 2016. Alleen al in Vlaanderen lag het aantal vastgoedaankopen liefst 13,6 procent hoger dan in 2015, zo bleek zopas nog maar uit de Notarissenbarometer.
“Wie ook maar enigszins de mogelijkheid heeft, kijkt vandaag naar de koopmarkt. Dat betekent dat de private huurmarkt nog meer dan vroeger de zwakke huurder, de mensen uit de lage inkomensklasse, aanspreekt.”
Langer te huur
De kentering toont alvast de eerste gevolgen voor de private huurmarkt. Het duurt iets langer vooraleer een nieuwe geschikte huurder wordt gevonden. Vooral woningen vinden steeds moeilijker een huurder. In 2015 stonden huizen zo gemiddeld 54 dagen te huur, in 2016 ging het om gemiddeld 62 dagen. Appartementen deden het op dat vlak iets beter, maar ook die bleven gemiddeld enkele dagen langer op de huurmarkt staan tegenover een paar jaar geleden.
“We merken dat het aanbod op de private huurmarkt een stuk groter is geworden. Dat heeft vooral te maken met de almaar groter wordende kloof tussen huurders en verhuurders. Eigenaars voeren almaar vaker werken uit om hun pand te verbeteren, maar verwachten dan ook zekerheid van hun huurders. En juist daar wringt het schoentje, zeker als je ziet dat het meer en meer de zwakke huurder is die overblijft op de private huurmarkt,” aldus Filip Dewaele, CEO Dewaele Vastgoedgroep.
Volgens de vastgoedsector ligt juist daar een belangrijke taak voor de overheid weggelegd. Enerzijds moet ze de zwakke huurder een duw in de rug kunnen geven – bv. met huursubsidies, anderzijds moet ze verhuurders betaalzekerheid kunnen waarborgen, stelt Dewaele Vastgoedgroep die daarmee het sentiment van de sector verwoordt.
Stabiele huurprijzen
Wat de huurprijzen betreft, is er voornamelijk sprake van een stabilisatie. In 2015 was er vooral bij appartementen nog sprake van stijgende huurprijzen. In 2016 bewogen de prijzen nauwelijks, op de eerste maanden na. Het afgelopen jaar betaalde je zo gemiddeld 649 euro per maand voor een huurflat, tegenover 643 euro in 2015. Een stijging van één procent, of zeg maar bijna op inflatieritme. Een gelijkaardige tendens is te zien bij de woningen. Die prijs was de voorbije jaren al lichtjes aan het dalen en stabiliseert nu. In 2012 betaalde je nog gemiddeld 785 euro huur per maand. In 2015 zakte dat tot 765 euro, precies hetzelfde als in 2016.
“De huurprijzen in ons land zijn grosso modo stabiel gebleven en meegegroeid met de inflatie. Woningen zijn gemiddeld gezien wel meer dan 100 euro duurder dan appartementen, wat op de huurmarkt natuurlijk erg veel blijft.”
De enige categorie waar de huurprijzen wél fors stijgen, is bij de ruime appartementen met drie slaapkamers of meer. In 2016 moest je voor zo’n appartement gemiddeld 809 euro per maand betalen, tegenover 784 euro in 2015, een stijging van 3,2 procent. In vergelijking met 2012 – toen zo’n ruim appartement nog 751 euro kostte – is dat zelfs een stijging van 7,7 procent.